வேர்கள் மற்றும் பின்னங்கள் (ஒரு உத்வேகம் தரும் குறுகிய புனைகதை)

முதலாவதாக, நாங்கள் தொடங்குவதற்கு முன் உங்களை சுட்டிக்காட்டுகிறேன் பேஆர்ட்டில் எனது முதல் இடுகை, இது தனிப்பட்ட முறையில் எனக்கு மிக நீண்ட பயணத்தின் முதல் படியாகும்.

இரண்டாவதாக, இந்த இடுகையை நீங்கள் விரும்பினால், எனது பலவற்றை இங்கே காணலாம் .

இது ஒரு சிறுகதை, பிரபஞ்சம் உங்களுக்கு வழங்கும் பரிசுகளைத் திருப்புவதன் விளைவுகள் மற்றும் தைரியம் மற்றும் மீட்பின் கதை பற்றி நான் ஒரு எழுத்து வரியில் இருந்து எழுதினேன்.

நான் உங்களுடன் பகிர்வதை நான் ரசித்ததைப் போலவே நீங்கள் அதை அனுபவிப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.

*********************************************** * ********************************************** ** ****

அந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை காலையில் எழுந்தபோது பாப் விசித்திரமாக உணர்ந்தார், தனது சிறிய ஒரு படுக்கையறை குடியிருப்பில் படுக்கையில் இருந்து நீல வானத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், பிரகாசமான சூரிய ஒளி அவரது கண்களையும் மனதையும் அட்டைகளின் கீழ் கட்டாயப்படுத்தி மீண்டும் ஒருங்கிணைக்க முயன்றது.

அவர் தனது வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு நாளும் எவ்வளவு தனிமையாகவும் தனிமையாகவும் இருந்தார் என்பதைப் பற்றி சிந்திப்பதை விட ஆனந்தமாக தூங்குவது நல்லது என்பதால், முடிந்தவரை தூங்கும் பழக்கத்தை அவர் பெற்றிருந்தாலும், அவருக்கு ஓய்வு கிடைக்கவில்லை என்பது போல் உணர்ந்தேன்.

அவரது கண்கள் எரிந்தன, அவர் ஒரு பெண்டரில் இருந்ததைப் போல அவரது உடல் வலித்தது, பின்னர் ஒரு சண்டையைத் தொடங்கினார், அதில் முரண்பாடுகள் அவருக்கு எதிராக தெளிவாக இருந்திருக்க வேண்டும். பாப் ஒரு விசித்திரமான கனவு, கைகள், எட்டுவது மற்றும் அவனுக்கு ஒரு கடைசி வாய்ப்பு இருப்பதாகக் கூறும் ஒரு குரல் பற்றிய தெளிவற்ற நினைவுகளை கொண்டிருந்தார்.

இந்த எண்ணங்களுக்கான ஒலிப்பதிவு பெரும்பாலான நேரங்களில் பாபின் தலையில் தோன்றியது. இது ஒரு பழைய ஜார்ஜ் ஹாரிசன் பாடலின் கோரஸ் கிராக்கர்பாக்ஸ் அரண்மனை :

' நீங்கள் கிராசர்பாக்ஸ் அரண்மனையின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும்போது
மற்றவர்கள் அனைவரும் என்ன செய்வார்கள்…
அல்லது கிராக்கர்பாக்ஸ் அரண்மனை என்ற உண்மையை எதிர்கொள்ளுங்கள்
உங்களை நாடு கடத்துவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை. ”

இந்த ‘திறமை’ அழகாக இருக்கிறது என்று பாப் நினைத்துக் கொண்டிருந்தார், மேலும் அவர் ஒலிகளுடனும் இசையின் உணர்ச்சிகளுடனும் எவ்வளவு ஆழமாக இணைந்திருக்கிறார் என்பதைக் காட்டினார். நிச்சயமாக இன்று, உடைந்த முதுகு, உடைந்த விருப்பம் மற்றும் நாற்பதுக்கு மேற்பட்ட நாற்பதுக்கு அருகில், இது அவரது வாழ்க்கை எப்படி இருந்தது என்பதற்கான மற்றொரு நினைவூட்டலாக இருந்தது, ஆனால் அது என்னவாக இருந்திருக்கலாம் என்று அவர் நினைத்தார், இது ஒரு ஆறுதல் பரிசு கூட அல்ல.

இதற்கு முன்பு ஆயிரம் தடவைகள் இருந்ததைப் போல அவரது மார்பில் கோபம் உயர்ந்தது, ஆனால் அவரது வறண்ட கண்களில் கண்ணீரைப் போல ஒரு கணம் அல்லது இரண்டு நிமிடங்களில் அது கடந்து செல்லும் என்று அவருக்குத் தெரியும், அந்த எண்ணம் அவருக்கு வரும், அது கண்ணீர் அல்லது கோபம் எதையும் மாற்ற முடியாது, அதனால் உணர்ச்சியின் பயன் என்ன?

இந்த புதிய எண்ணங்களைக் கண்டு வன்முறை பீதியில் போர்வைகளைத் தள்ளிவிட்டு, மண்டபத்தின் கீழே உள்ள சிறிய குளியலறையில் பாப் நுழைந்து, தனது சிறுநீர்ப்பையில் இருந்து விடுபடத் தொடங்கினார். இங்கிருந்து பாப் குளியலறையில் கண்ணாடியில் தனது பிரதிபலிப்பை உருவாக்க முடியும்.

வழக்கமாக பாப் பிளேக் போன்ற அவரது பிரதிபலிப்பைத் தவிர்ப்பார், ஆனால் அவர் பார்ப்பதில் சரியாக இல்லாத ஒன்று இருந்தது. அந்த மனிதர் தானே இருந்தார், அவர்கள் தங்கள் வியாபாரத்தைக் கையாண்டபோது அவரது கைகள் பார்வைக்கு வெளியே இருந்தன, அதன் கூடையில் செயல்தவிர்க்காத சலவை இருந்தது, அங்கே ஷவர் திரை இருந்தது, அங்கே, அவரது தலைக்கு மேலே, பொருள் போன்ற பிரகாசமான சிவப்பு கயிறு இருந்தது உச்சவரம்புடன் பிணைக்கப்பட வேண்டும்.

பாப் ஆச்சரியத்துடன் பின்வாங்கி குளியலறையில் ஒரு சிறிய குழப்பத்தை ஏற்படுத்தினார். எண்ணங்கள் அவரது தலையில் ஓடியது, அவரது வீட்டில் ஒரு ஊடுருவும் நபர் இருந்தாரா, இந்த கயிறு இங்கே என்ன செய்து கொண்டிருந்தது, அதைவிட முக்கியமாக அதன் நோக்கம் என்ன?

பாபின் தலையில் ஒரு செய்தித்தாள் தலைப்பு தோன்றியது: “ உள்ளூர் மனிதர் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் இறந்து கிடந்தார், ஃபவுல் ப்ளே சந்தேகிக்கப்பட்டது . ” அவரது அயலவர்களில் ஒருவரிடமிருந்து ஏதேனும் சீரற்ற மேற்கோள் இருக்கும், அது பொதுவாக தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மக்கள் மற்றும் வெகுஜன துப்பாக்கிச் சூடு பற்றி சந்தேகிக்கப்படும் உன்னதமான துணுக்காகும், அவர்கள் இறக்கும் வரை அல்லது வெடிக்கும் வரை உலகம் மறந்துவிட்டதாக சந்தேகிக்கிறது:

' அவர் ஒரு அமைதியான மனிதர், ஒருபோதும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை, அவர் பெரும்பாலும் தன்னைத்தானே வைத்திருந்தார். அவர் உண்மையில் பேசவில்லை, அவரைப் பற்றி எனக்கு அதிகம் தெரியாது, அவர் கவலைப்பட விரும்புவதாகத் தெரியவில்லை . '

தனது குளியலறையில் இப்போது தோன்றிய இந்த விசித்திரமான சிவப்பு பொருளைப் பார்த்தபடி பாப் இந்த சிந்தனை ரயிலை நிறுத்திக் கொண்டார். இது உண்மையில் உச்சவரம்புடன் பிணைக்கப்படவில்லை, உண்மையில், அது நேராக உச்சவரம்பு வழியாகச் சென்று அதற்கு மேலே உள்ள குடியிருப்பில் சென்றது போல் தோன்றியது, ஆனால் உச்சவரம்பில் எந்த சேதமும் துளையும் இல்லை.

அங்கே வைத்திருந்த சிவப்பு கயிறு அது இருப்பதைப் போலவே இருக்கும்படி வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது எப்போதும் அங்கே இருந்தது.

வயிற்றில் வலதுபுறத்தில் மற்றொரு பிரகாசமான சிவப்பு கயிற்றை அவர் கவனித்தபோது தான். அவர் பயத்தில் சுமார் நான்கு படிகள் திரும்பி, மண்டபத்தில் தன்னைக் கண்டுபிடித்தார், உச்சவரம்புடன் இணைக்கப்பட்ட கயிறு உண்மையில் அவரது தலையில் இணைக்கப்பட்டிருப்பதைக் கவனித்தார், அவர் நகரும்போது, ​​அதுவும் நகர்ந்தது.

கயிறு மீண்டும் அவரைப் பின்தொடர்ந்ததால் உச்சவரம்புக்கு எந்த சேதமும் ஏற்படவில்லை, மேலும் திகிலூட்டும் வகையில் அது உண்மையான இயக்கத்தை விட ஏறக்குறைய சறுக்குவது அல்லது இருப்பிடத்தை மாற்றுவது போல் தோன்றியது, அது போலவே, கயிறு தன்னை நிரூபிக்கும் பணியில் இருப்பதைப் போல பிரபஞ்சத்தில் மறுக்கமுடியாத உண்மை, இயற்பியல் பாதிக்கப்பட வேண்டும்.

பாப் தனது வயிற்றுக்குள் இருந்து தோன்றிய சிவப்பு கயிற்றின் மீது தனது கவனத்தைத் திருப்பினார், அது ஒரு அடி அல்லது வெளிப்புறமாக மட்டுமே நீட்டப்பட்டிருப்பதைக் கவனித்தார், மேலும் அதன் முனை முனை வெட்டப்பட்டு அல்லது எரிந்துபோனது போல் பொறிக்கப்பட்டு கறுக்கப்பட்டிருந்தது.

அவசரத்தில் பாப் மீண்டும் படுக்கையறைக்குச் சென்று சில துணிகளை எறிந்தான், அவனது தலையில் இணைக்கப்பட்டிருந்த சிவப்பு கயிறு பின்தொடர்ந்தது, அவனைப் பிடிக்க அவசரமாக நகர்ந்தாலும் நகரவில்லை. அவர் வயிற்றில் இணைக்கப்பட்ட ஒரு இடத்தில் மோதியபோது அவர் ஒரு முறை வென்றார், அது குளிர்ச்சியாக அல்லது ஏதோ காணாமல் போனது அல்லது இல்லாததைப் போல உணர்ந்தது, நீங்கள் ஒரு குழந்தையாக ஒரு பல்லை இழந்த பிறகு நீங்கள் உணர்ந்ததைப் போல.

காலணிகளை எறிவது (சாக்ஸை மறந்துவிடு, அது இன்னும் வளைந்து செல்வதைக் குறிக்கும், பின்னர் அவரது வயிற்றில் உள்ள கயிறு நகர்ந்து அவரைத் தொடக்கூடும், மேலும் அவர் செய்ய வேண்டியிருக்கும் உணருங்கள் அது மீண்டும்), பாப் தனது முன் கதவு மற்றும் மாடிப்படிகளில் வெளியே சென்று, கீழ் தளத்திற்குச் சென்றார்.

அஞ்சல் பெட்டிகளால் கட்டிடத்தின் நுழைவாயிலில் திருமதி மெக்கார்த்தி இருந்தார், அவர் இப்போது எழுபதுகளைத் தள்ளிக்கொண்டிருந்தார், எண்பது பேரைப் பார்க்காமல் இருக்கலாம், அந்த மலிவான நாற்பது அவுன்ஸ் பியர்களை மூலையில் கடையிலிருந்து ஒரு நாளைக்கு ஆறு முறை கீழே எறிந்தார்.

வழக்கமாக பாப் ஒரு நிமிடம் காத்திருந்து, அந்தக் காலையில் எத்தனை திருமதி மெக்கார்த்தி ஈடுபட்டிருக்கலாம் என்று தீர்ப்பளிப்பார், ஏனெனில் இது வழக்கமாக அவள் இனிமையானவள் அல்லது சக்கரங்களில் குடிபோதையில் இருக்கும் பெண், கோபத்திற்கும் வலிக்கும் இடையில் சிக்கியிருப்பது ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான வித்தியாசத்தை குறிக்கிறது.

இன்று அது ஒரு பொருட்டல்ல, ஏனென்றால் ப்ரா இல்லாத அவரது வழக்கமான பேக்கி உடை மற்றும் இந்த பழங்கால ஃபிளிப்-ஃப்ளாப்புகள் தவிர, அவை மண்டபங்களை மூடியபடி தவளைகள் இறப்பது போல் ஒலித்தன, திருமதி மெக்கார்த்தி தனது சொந்த மூன்று சிவப்பு கயிறுகளை விளையாடிக் கொண்டிருந்தார், அனைத்துமே வறுத்தெடுக்கப்பட்டு வெட்டப்பட்டன பாபின் வயிற்றில் இணைக்கப்பட்ட ஒன்று.

திருமதி மெக்கார்த்தி அஞ்சல் பெட்டியுடன் பேசுவதை நிறுத்திவிட்டு, அவரின் கவனத்தை அவர் மீது செலுத்தும் வரை அவர் அங்கு வாய் அக்பே நின்றார். 'நீங்கள் என்ன விபரீதமாக பார்க்கிறீர்கள்?'

'திருமதி. மெக்கார்த்தி, உங்களால் பார்க்க முடியுமா… ”பாப் தொடங்கினார், ஆனால் திருமதி மெக்கார்த்தி தனது திசையில் ஒரு அழுக்கு விரலை அசைத்ததால் துண்டிக்கப்பட்டது.

'நான் மிகவும் நன்றாக நன்றி! ஆண்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள் என்பது எனக்குத் தெரியும், நீங்கள் அனைவரும் ஒரே மாதிரியானவர்கள்! பயனற்ற, மலிவான, மோசடி ஆண்கள்! எனக்கு மூன்று கணவர்கள் இருந்தனர், அவர்கள் என்னை ஒருபோதும் நேசிக்காத மலிவான பயனற்ற நபர்கள்… அவர்கள் என்னை நேசித்தால் அவர்கள் தங்கியிருப்பார்கள். ”

அவள் சக்கை போட்டு கிட்டத்தட்ட சிறிய அஞ்சல் அறைக்கு வெளிப்புற வாசலில் விழுந்தாள். 'ஆனால் இறுதியில் அது என்ன? ஆண்டவர் கொடுக்கிறார், ஆண்டவர் எடுத்துக்கொள்கிறார். '

திருமதி மெக்கார்த்தி ஒரு ஆழமான சிரிப்பைத் தொடங்கினார், அது அவளது எலும்புகளை அசைத்து, சேதமடைந்த நுரையீரலை இருமல் செய்தாள், அவள் தினமும் வைத்திருந்த மூன்று மூட்டை விஷங்களிலிருந்து இருமல் செய்தாள், மற்றும் பொய்யான சிவப்பு கயிறுகள் புயலுக்கு முன் கிளைகளைப் போல அசைக்க ஆரம்பித்தன.

அந்த உருவம் பாப்பை மிகவும் பயமுறுத்தியது, அவர் கிட்டத்தட்ட தெருவுக்குச் செல்லும் கதவுக்கு ஓடினார், ஆனால் ஒருமுறை அவர் வெளியே உள்ள கண்ணாடியை வெளியே பார்த்தபோது, ​​அவர் தனது தடங்களில் இறந்து போனார்.

அவருக்கு முன்னால் நடைபாதையில் ஒரு இளம் ஜோடி இருந்தது, ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு நகர்ந்த மூன்றாவது மாடியிலிருந்து புதிய குத்தகைதாரர்களாக பாப் மட்டுமே அறிந்திருந்தார். அவற்றின் வயிற்றில் இருந்து வெளிவரும் அதே சிவப்பு கயிறுகள் அவர்களிடம் இருந்தன, ஆனால் அவை இணைக்கப்பட்டிருந்தன, மேலும் பாபின் தலைக்கு மேலே உள்ளதைப் போலவே, இந்த ஜோடிக்கு இடையில் வந்த எந்தவொரு பொருளையும் பொருட்படுத்தாமல் இருப்பது போல் தோன்றியது.

அவர்கள் தங்கள் காரில் இருந்து மளிகைப் பொருள்களை அவிழ்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள், அந்த நபர் மீண்டும் ஓட்டுநரின் பக்கவாட்டுக்குச் சென்றபோது, ​​அவர் வாகனத்திலிருந்து வெளியேறும்போது உடற்பகுதியைத் திறக்க மறந்துவிட்டதாகத் தோன்றியது, சிவப்பு கயிறு காரின் வழியே சென்றது. அவள் மளிகைப் பொருள்களைக் கொண்டுவரத் தொடங்கியதும், அவன் இன்னும் காரின் பின்புறத்தில் இருந்தபோதும் கயிறு கிட்டத்தட்ட நீண்டு வளர்ந்து தோன்றியது, அந்த கயிறு எதுவாக இருந்தாலும் அதன் இரண்டு புரவலர்களிடமிருந்து பிரிக்கப்படாது.

பாப் இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், அனைவருக்கும் இந்த கயிறுகள் இருப்பதாகத் தெரிந்தது, அவை கூட்டாளர்கள் அல்லது நண்பர்கள், காதலர்கள் மற்றும் குடும்பத்தினருடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. அவர்களில் சிலர் தாயிடமிருந்து மகள் வரை, தந்தை முதல் மகன் வரை இணைக்கப்பட்டனர். ஒரு குழந்தை, அடுக்குமாடி கட்டிடத்தை கடந்து செல்லும்போது ‘சோம்பேறியாக’ இருந்ததால் தனது தந்தையாகத் தோன்றியதைக் கண்டு மோசமாகத் திட்டப்பட்டார், அந்த மார்பில் வலதுபுறமாக இணைக்கப்பட்ட அந்த கயிறுகளில் ஒன்று இருந்தது.

மளிகை ஷாப்பிங் தம்பதியைச் சேர்ந்த பெண் தன்னை மன்னித்துக் கொண்டு, தனது பைகளுடன் பாப்பை கடந்தார், அதைத் தொடர்ந்து அவரது ஆண் எதிர்ப்பாளரும் நெருக்கமாக இருந்தார். அவர் பாப்பைக் கடந்து செல்லும்போது அவர் தலையாட்டினார், ஆனால் அவர் செய்ததைப் போலவே அவரது ‘கயிறு’ பின்வாங்குவதாகத் தோன்றியது, மேலும் அவர் கடந்து செல்லும்போது அதில் ஒரு சிறிய பகுதி பாபின் கையைத் தொட்டது.

பாபின் வயிற்றில் இருந்த கயிறின் குளிர்ச்சியான வெற்றிடத்தைப் போலல்லாமல், இது சூரிய ஒளி, புயலுக்குப் பிறகு மழையின் வாசனை அல்லது ஏதாவது சரியாகச் செல்லும்போது உங்களுக்கு கிடைக்கும் உள்ளடக்க உணர்வு அல்லது நீங்கள் உண்மையிலேயே விரும்பும் ஒருவரைச் சந்தித்தீர்கள், விரைவில் அந்த பளபளப்பு பின்வருமாறு. அந்த உணர்வு உண்மையில் ஒருவித சக்தியுடன் அவரை வீதிக்குத் தள்ளியது, அந்த உணர்வு பாதுகாக்கப்படுவதைப் போலவும், இது ஒரு அற்புதமான ரகசியங்களைக் காண எந்த வோயர்களும் அனுமதிக்கப்படவில்லை.

பாப் தனது தலையிலிருந்து நீட்டிய கயிற்றைப் பார்த்தார், அது வானத்தை எட்டியதைக் கண்டார், அது சூரியனை நோக்கி வந்ததாகத் தோன்றியது, ஆனால் அது உண்மையில் அந்த நட்சத்திரத்தைத் தொட்டதா என்று சொல்வது கடினம், ஏனெனில் பாப் கண்ணை கூசும் அளவுக்கு நன்றாகப் பார்க்க முடியவில்லை உருவாக்கப்பட்டது.

ஆத்திரம் அவரை மீண்டும் சுற்றி வளைத்தது, இது கேலிக்குரியது, உண்மையில் பைத்தியம் பிடிக்காமல் அவருக்கு போதுமான துன்பம் இல்லையா? அவருக்கு எந்த அன்பும், நட்பும் கொடுக்காததன் மூலம் வாழ்க்கை அவரைத் தாக்கவில்லை என்றால், அவரது கனவுகள் அனைத்தும் நெடுஞ்சாலைக்கு மிக அருகில் அலைந்து திரிந்த ஒரு மிருகத்தைப் போல வாழ்க்கையின் பாதையில் பரவியது?

பாப் தனது தலைக்கு மேலே கயிற்றைப் பிடித்தார், அவரது வீணான ஆற்றல், அவரது வீணான வாழ்க்கை மற்றும் ஒரு காலத்தில் நினைத்த சில சிறப்பு நபர்கள் ஒருவரையொருவர் தங்கள் இரு கனவுகளையும் அடைய உதவும் நோக்கத்துடன் இருந்ததாக எண்ணங்களால் வெள்ளத்தில் மூழ்கினர்.

இந்த எண்ணங்கள் கோபத்தையும் ஆத்திரத்தையும் மோசமாக்கவில்லை, எனவே அவர் வானத்தில் விரிந்திருக்கும் பிரகாசமான சிவப்பு கயிற்றில் கடுமையாக இழுத்தார், அது ஒரு அடுக்கை ரிப்பன் போல விழுந்தது, குறுக்கே அல்ல, ஆனால் அதன் பாதையில் உள்ள எல்லாவற்றிலும். இளம் ஜோடியை இணைக்கும் கயிற்றைப் போல அதை உடைக்க முடியவில்லை, அது அப்படியே இருந்தது.

பாப் சலித்துக்கொண்டே நின்றான், அவன் முகம் முழுவதும் வியர்வை துடித்தது, வழிப்போக்கர்களிடமிருந்து கிடைத்த தோற்றத்தை ஒரு முறை புறக்கணித்தது. அவர் அவ்வாறு செய்யும்போது அவனுக்குள் எழுந்த துயர உணர்வுகள் இருந்தபோதிலும், கயிற்றின் முடிவைப் பிடித்தார், தெருக்களில் அதைப் பின்பற்றத் தொடங்கினார். அவர் உண்மையிலேயே பைத்தியம் பிடித்திருந்தாலும், அவர் அல்லது அவரது கயிறு யாருடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதையும் அவர் பார்க்கக்கூடும், இந்த மாயையின் முழுப் படமும் அவருக்கு கிடைத்தால், பின்னர் அவருக்கு என்ன நேர்ந்தது என்பதைக் கண்டுபிடிக்க மருத்துவர்கள் கூட உதவக்கூடும்.

அதுவும், அவர் மிகவும் ஆர்வமாக இருந்தார்… முடிவில் என்ன இருந்தது அவரது கயிறு?

*********************************************** * ********************

வனவிலங்கு பாதுகாப்பு அதிகம் இல்லாததால், ஒரு பெரிய கான்கிரீட் பெருங்கடலுக்குள் ஒரு சிறிய தீவு மட்டுமே இருந்தது, ஆனால் கயிறு முடிவடைந்த இடத்தில்தான் இருந்தது, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஒரு பெரிய மரத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது தீர்வு.

பாப் மரத்தை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், தன்னை மீறி சிரிக்க ஆரம்பித்தார். “அப்படியென்றால் இதுவா? இது எனது சிறந்த தொடர்பு, என் அன்பா? ஒரு மரம்? இதை விட சிறந்த முடிவை நான் கனவு காண்கிறேன் என்று நீங்கள் நினைப்பீர்கள், இருப்பினும் இது நிச்சயமாக பொருத்தமானது மற்றும் சமமானது. ”

எங்கிருந்தும், எல்லா இடங்களிலிருந்தும், வெளியில் இருந்தும், உள்ளேயும், ஒரு குரல் பேசியது. உங்களுக்கு ஒரு பெரிய ரகசியங்களைச் சொல்லும் அல்லது உங்கள் காதில் இனிமையான குறிப்புகளைக் கூறும் ஒருவரைப் போல, ஒரு பெரிய வளர்ந்து வரும் குரல் அல்ல, ஆனால் அமைதியானது: “நான் உன்னிடம் அன்பு கொண்டிருந்தாலும், நான் உன்னுடைய பெரிய அன்பு அல்ல.”

'சரி, இப்போது நான் ஒரு மரத்துடன் பேசுகிறேன்.'

'நீங்கள் வாழ்க்கை மரத்துடன் பேசுகிறீர்கள், அதை விதி, உயர் நோக்கம், உண்மையான மற்றும் பக்கச்சார்பற்ற அன்பு என்றும் அழைக்கலாம், அவ்வப்போது பின்புறத்தை உதைப்பேன், ஆனால் நான் அதை ஒருபோதும் கவனிக்கவில்லை.'

'நீங்கள் விதிக்கு மிகவும் சுறுசுறுப்பாகத் தெரிகிறீர்கள்.' என்றார் பாப்.

'ஒரு ஈ போன்றது விதியை ஏமாற்றும் ஒருவருக்கு நீங்கள் மிகவும் சுறுசுறுப்பாகத் தெரிகிறீர்கள். நான் உன்னை இங்கு அழைத்து வந்ததைத் தவிர, உங்களுடன் இந்த விளையாட்டில் நான் சோர்வாக இருக்கிறேன், எனது இணைப்பை மீண்டும் விரும்புகிறேன். ”

'எனவே இது ஒரு விதியை மீட்பது ... விதியை ... ஒரு மரத்திலிருந்து, அதுவும் உண்மையான காதல் ... நான் ஏன் இதுவரை இதை வாங்கவில்லை என்று உங்களால் பார்க்க முடியுமா?'

'எனக்கு தலை இருந்தால் நான் அதை அசைப்பேன், ஓ, காத்திருங்கள், பிடி.' மரங்களின் கிளைகள் ஒரு சில மடங்கு வேகமாக அசைந்து அவை தள்ளப்படுவதைப் போலவும், மேலே இருந்து மாபெரும் கைகளால் விடுவிக்கப்பட்டன. 'அது கிட்டத்தட்ட சிறந்தது, நான் ஒரு மனிதனாகத் தோன்றினேன், ஆனால் அது ஒருபோதும் சிறப்பாக செயல்படவில்லை, ஆனால் நீங்கள் ஒருபோதும் மரங்களுடன் சரியான வெளிப்பாடுகளைப் பெற மாட்டீர்கள்.'

'அதற்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று நான் பார்க்கவில்லை ...' பாப் தொடங்கினார், ஆனால் ஒரு சக்திவாய்ந்த காற்றால் துண்டிக்கப்பட்டு, அது முழு அழிப்பையும் உலுக்கியது.

'பரவாயில்லை, நான் சும்மா இருந்தேன், நான் உலுக்க ஒரு தலை மட்டுமே வேண்டும், ஏனென்றால் உன்னுடையதை உன் பின்னால் இருந்து நீக்க மறுக்கிறாய்.'

'நான் விதியுடன் பேசும் வரை, மிகவும் விசேஷமான ஒருவருக்கு நரகத்தில் ஒரு தந்திரமான கையை நான் கையாண்டேன், எந்தவிதமான ஈர்ப்பும் இல்லை, மடிப்பும் இல்லை.'

'நீங்கள் எப்படி நன்றாக மடிப்பது என்று கற்றுக்கொண்டீர்கள் என்று நான் நினைக்கிறேன், இது பந்தயம் மற்றும் உங்களுக்கு கிடைக்காதது. ஒருவேளை புளகாங்கிதம், ஆனால் நீங்களே புளகாங்கிதம் கொள்ளும்போதுதான். ”

“அப்படியானால் நான் உங்கள் நேரத்தை வீணடித்தேன் என்று என்னிடம் சொல்ல நீங்கள் இங்கே இருக்கிறீர்கள்? நான் ஒரு தோல்வியுற்றவன், நிராகரிப்பவன், முட்டாள், கோழை என்று? ஏனென்றால் நான் முன்பு கேள்விப்பட்டேன், அவற்றை மீண்டும் கேட்கத் தேவையில்லை. ”

'இல்லை, உங்கள் தோல்வியுற்றவர், நிராகரிக்கப்பட்டவர், ஒரு முட்டாள் மற்றும் ஒரு கோழை என்று உங்களுக்குச் சொல்ல நான் இங்கு வந்துள்ளேன், நான் உங்களுக்குக் கொடுத்த அந்த 'பம் கையில்' உண்மையில் என்ன கார்டுகள் உள்ளன என்பதைப் பார்க்க முயற்சிக்கிறேன். நீங்கள் இப்போதே தொடங்கியிருப்பீர்கள் என்று நான் நம்பியதை அடைய அனுமதிக்கும் நபர்களுக்கும் இடங்களுக்கும் நீங்கள். அதற்கு பதிலாக, நீங்கள் பரிதாபமாக நேரத்தை வீணடிக்கிறீர்கள், சுய வெறுப்பு மற்றும் வேதனையில் வீணடிக்கிறீர்கள், நீங்களே மூழ்கிவிடுகிறீர்கள் என்று ஒரு கெடுதலையும் கொடுக்கவில்லை. '

'அப்படியானால் இது இன்று ஒரு உத்வேகம் தரும் பேச்சு?' பாப் பின்னால் சுட்டார்.

'இத்தகைய அவதூறு, மற்றும் அந்த இழிந்த நகைச்சுவைக்கு பின்னால் உள்ள சோகம் மற்றும் வெறுப்பு. நீங்கள் விரும்பினால் பிழைகள் நகைச்சுவை. மற்றவர்களுக்கு அவர்களின் அச்சத்தைப் பார்த்து சிரிக்க உதவுவதற்காக அல்லது மகிழ்ச்சியைத் தருவதற்கு ஏதாவது ஒன்றை உருவாக்க, உண்மையைத் திசைதிருப்பாமல், உள்நோக்கி சுட்டிக்காட்டும் கத்தியைப் பயன்படுத்துவதற்கு நீங்கள் அதைப் பயன்படுத்தலாம் என்று நினைக்கும் திறனை நாங்கள் உங்களுக்கு வழங்கியபோது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. ”

'ஒருபோதும் இடைவெளி கிடைக்காத மனிதனிடம் மரம் கூறினார்,' என்று பாப் கூறினார். 'எந்தவொரு பெரிய விஷயத்திற்கும் எனக்கு நல்ல அடித்தளம் இருப்பது போல் இல்லை, நான் வெறுக்கப்படுகிறேன், நேசிக்கப்படவில்லை, என் மதிப்பு என்ன என்பதைக் காட்டியது.'

சிரிப்புக்கும் விரக்திக்கும் இடையில் ஏதேனும் இருக்கக்கூடும் என்ற உணர்வை மரம் முன்வைத்தது. 'அதனால்தான் நான் உங்களுடன் ஒரு அளவிற்கு செய்யப்படுகிறேன். நான் எப்போதும் இங்கே இருப்பேன், ஆனால் நீங்கள் ஒருபோதும் எழுந்திருக்காததால் நான் விழித்திருப்பவர்களிடம் கவனம் செலுத்த வேண்டும், உறக்கத்திலிருந்து வேட்டையாட ஒருபோதும் கரடிகள் அல்ல. ”

'உங்களுக்கு விஷயங்கள், நம்பிக்கைக்கு அப்பாற்பட்ட திறன்கள், உங்களை உண்மையிலேயே நேசித்தவர்கள் மற்றும் உங்களை நம்பியவர்கள், வாய்ப்பு மற்றும் ஒருவருக்குத் தேவைப்படும் எல்லாவற்றையும் பற்றிய நுண்ணறிவு உங்களுக்கு வழங்கப்பட்டது, பென்டாகில்ஸின் ஏஸ் நிமிர்ந்து:' உங்களுக்கு ஒரு ஆதாரம் வழங்கப்பட்டுள்ளது, அதைப் பயன்படுத்துங்கள் நன்றியுடன்.' மரம் தொடர்ந்தது. “ஒரே விஷயம்..அது ஒரே விஷயம் நீங்கள் எப்போதும் காணவில்லை, உள் அன்பு மற்றும் தன்னம்பிக்கை. '

பாப் சொற்களைத் தேடினார், ஆனால் யாரும் வரமாட்டார்கள், பாதுகாப்பு எழுந்திருக்காது, சுய வெறுப்பு தற்காலிகமாக நிர்வாண மற்றும் மூல உண்மையால் மூடப்பட்டு, திறந்தவெளியில் ஒரு வலையைப் போல தொங்கிக்கொண்டிருந்தது.

'நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள்,' மரம் தொடர்ந்தது. “இது இது போன்றது. விதி உள்ளது, அது உண்மையானது, அது ஒவ்வொரு நாளும் நடக்கிறது. பார்ட் என்ற பொழிப்புரைக்கு, ஒவ்வொரு நாளும் நம் கதைகளில் ஒரு பங்கைக் கொண்டிருக்கும் நபர்களிடம் நாம் சந்திக்கிறோம். சிலவற்றில் சிறிய பாத்திரங்கள் உள்ளன, சில வெறும் ஸ்டேஜ்ஹேண்டுகள் மற்றும் சில நேரங்களில் பார்வையாளர்கள் இருக்கலாம். ஆனால் பல்மருத்துவருக்கான பயணத்தை அல்லது நேற்றிரவு உணவுகளைச் செய்வதைத் தவிர்ப்பது போலவே அந்த நாடகத்தில் உங்கள் பங்கையும் தவிர்க்கலாம். ”

கோபத்தில் பாபில் கட்டப்பட்டது, அதேபோல் உண்மை எப்போதும் அவரை கோபப்படுத்தியது. அவர் வாழ்க்கையில் உதவியற்றவராக இருந்தார், அவருக்கு எதுவும் இல்லை, யாரும் இல்லை, அவரது உடல் சுடப்பட்டது, அவர் வாழ்க்கையில் ஈடுபடவோ அல்லது எதையும் தனது வழியில் செல்லவோ போதுமானவர் என்று ஒருபோதும் தோன்றவில்லை.

பாப் மரத்தை நோக்கி ஒரு விரலை அசைத்தார், வயதான பெண்மணி மெக்கார்த்தி மற்றும் அவரது அழுக்கு துணிச்சலான உடை மற்றும் சத்தமில்லாத ‘தவளை செருப்பு’ ஆகியவற்றை சுருக்கமாக நினைவுபடுத்தினார். 'நீங்கள் அன்பைக் குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள், ஆனால் எனக்கு என்ன அன்பு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது? நீண்ட காலத்திற்கு மக்கள் என்னை விரும்பியவை என்ன? இந்த இதயம் எத்தனை முறை நீங்கள் இணைக்கப்பட்ட தலையைக் கேட்கவில்லை, கோரப்படாத முட்டாள்தனத்தை மட்டுமே கண்டறிந்தது, அது என்னை மேலும் காயப்படுத்தியது. ”

'இது, தொலைதூர கடந்த கால விஷயங்களை எவ்வாறு கையாள்வது என்பதை நீங்கள் தேர்வுசெய்தது போலவே நீங்கள் செய்கிறீர்கள். நான் கருவிகளை ஒப்படைக்கிறேன், உங்களுக்காக நான் படகில் கட்டவில்லை. உங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட அந்த வளங்கள் அனைத்தும் உங்களிடம் இருந்தன, நீங்கள் அதை வழக்கமாக தூக்கி எறிந்தீர்கள். ”

'சரி, அது இருந்தால் நரகத்தில் அதைக் காட்டவில்லை ... ஒருபோதும் இல்லை.'

'உங்களுடன், எப்போதும் இருக்க முடியாதது, நீங்கள் நம்ப முடியாதது மற்றும் நீங்கள் கவனிக்காதவை எப்போதும் உள்ளன. ஒரு நல்ல உதாரணம் இங்கே நாங்கள் இருக்கிறோம், இந்த இடத்தில், நீங்கள் யாருடனும் பேசுவதில்லை என்று பேசுகிறீர்கள், இங்கே நீங்கள் உங்கள் வயிற்றில் கயிற்றைப் பற்றி கேட்கவில்லை. ”

'நான் அதை நேர்மையாக மறந்துவிட்டேன் ... இது மிகவும் இனிமையானது அல்ல.'

'இது குளிர், வெற்று மற்றும் அமைதியாக இருக்கிறதா?'

பாப் அதைத் தொட்டபோது தனக்கு ஏற்பட்ட உணர்வை நினைவு கூர்ந்தார், அந்த பனிக்கட்டி உணர்வு தொலைந்து போனது மற்றும் அச om கரியம் நிறைந்திருந்தது மற்றும் தலையை ஆட்டியது. 'இது மரணம் போல் உணர்கிறது.'

“ஏனென்றால் அதுதான் அது. இது மரணம், ஆனால் எல்லோரும் அஞ்சும் மரண மரணம் அல்ல, ஆனால் ஒரு சிறந்த இலட்சியத்தின் மரணம், கூட்டாண்மை அல்லது ஒத்துழைப்பின் மரணம். இது பிரபஞ்சம் இதுவரை கண்டிராத அல்லது அறிந்த மிக பயங்கரமான இழப்பாகும், இது பெரிய திட்டத்தை எடுத்து அதை புறக்கணித்தாலும், ஆனந்தமாக அறியாத இருப்பைக் கொண்டுள்ளது. ”

'ஆனால் யாரும் என்னை அப்படி இணைக்கவில்லை. எப்போதும் இல்லை… ”

“அந்த நாட்களில் நான் உங்களை மீண்டும் அழைத்துச் செல்ல விரும்புகிறீர்களா, நீங்கள் தனியாக இருக்கும்போது உங்கள் இதயத்தை வேட்டையாடுபவர் போல வேட்டையாடும் பேயை மீண்டும் பார்க்க விரும்புகிறீர்களா? நான் அவர்களைப் பற்றி பேச விரும்புகிறீர்களா? ஏனென்றால் அது வலிக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியும், உங்களுக்குத் தெரியும், மக்களுக்கு எப்போதும் தெரியும், அவர்கள் கேட்கவோ நினைவில் கொள்ளவோ ​​விரும்பவில்லை. ”

'இல்லை நான் இல்லை, பயனற்ற குப்பைகளை நான் ஒருபோதும் நினைவில் வைத்துக் கொள்ள விரும்பவில்லை.

“ஆனால் நீங்கள் இல்லையா? சொந்தமாக, மனச்சோர்வு சிந்தனையில் மட்டும், நீங்கள் நினைவில் கொள்கிறீர்கள். நீங்கள் கொன்ற அனைவரையும், நீங்கள் வெளியே தள்ளிய நபர்களையும் நீங்கள் நினைவு கூர்கிறீர்கள், ஏனெனில் இறுதியில் முயற்சி செய்வதை விட எளிதாக இருந்தது. ”

'இல்லை!' பாப் கத்தினான். 'நான் முயற்சிப்பதை விட இது எளிதானது அல்ல, நான் உண்மையில் யார் என்று அவர்கள் உணர்ந்தபோது அவர்களின் முகத்தில் இருக்கும் தோற்றத்தைப் பார்ப்பதை விட இது எளிதானது. அவர்களைப் பாதுகாக்க. ”

“நீங்கள் எப்போதும் நகரும் போது உங்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளுங்கள். ஒவ்வொரு முறையும் உங்கள் தலையின் பின்புறத்தில் நீங்கள் அறிந்திருந்தீர்கள், நீங்கள் சுய-நாசவேலைக்குச் சென்று அதை அழித்துவிடுவீர்கள், உங்களுக்காக அவர்கள் கொண்டுள்ள அன்பைச் சோதிக்க நீங்கள் செய்யக்கூடிய எதையும், நல்லறிவின் எல்லைக்குத் தள்ளவும், உடைக்க முடியாதவற்றை உடைக்க முயற்சிக்கவும் அவர்கள் உண்மையில் அக்கறை காட்டினாலும், இறுதியில் அதுதான் உங்களை பயமுறுத்தியது, உங்களால் நம்ப முடியவில்லை… யாரும் உண்மையில் உன்னை நேசிப்பார்கள் என்று. அவர்கள் இன்னும் எங்காவது செய்கிறார்கள், அவர்கள் நேசித்த ஒருவர் உள்ளே இருந்து இறப்பதைப் பார்க்கும் வேதனையை அவர்களால் தாங்க முடியவில்லை. '

“நான் இல்லை… என்னால் முடியாது…” கண்ணீர் அவன் கண்களுக்குப் பின்னால் நன்றாக வர ஆரம்பித்தபோது பாப் முணுமுணுத்தான்.

“இப்போது அவை உங்களுக்கு நன்றாகத் தெரியும் என்று எங்களுக்குத் தெரியும் இரண்டு சொற்றொடர்கள். உங்கள் மோசமான தருணங்களில் அவற்றை நீங்கள் கோஷமிடுவது கிட்டத்தட்ட கவிதை முரண்பாடாக இருக்கிறது. ”

“அப்படியானால் நான் என்ன செய்ய முடியும்? சூழ்நிலைகளையும் கருவிகளையும் வழங்குவதில் நீங்கள் மிகச் சிறந்தவராக இருந்தால், என்ன செய்வது என்று சொல்லுங்கள்! ”

“என்ன செய்வது என்று நீங்களே சொல்லுங்கள். ஒரு சுத்தியலால், நீங்கள் ஒரு வீட்டைக் கட்டலாம் அல்லது யாரோ ஒருவர் சொன்னது போல் ஒன்றை அழிக்கலாம். நீங்கள் அதை உருவாக்க அல்லது கீழே எடுக்க தேர்வு செய்கிறீர்கள். ”

'அழுகிய அஸ்திவாரத்தில் நீங்கள் ஒரு வீட்டைக் கட்ட முடியாது.'

'நீங்கள் புத்தி கூர்மை மற்றும் தீர்க்கிறீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். ஒரு மோசமான அடித்தளம் பழுதுபார்க்கப்பட்டால் வீட்டை வலிமையாக்க முடியும். ”

“அதே பழைய உத்வேகம் தரும் கிளாப்ட்ராப். இன்னும் சொற்கள். ”

'மறுபடியும் ஒரு மனிதனிடமிருந்து அவர் சொல்வதைப் போலவே கேள்விகளைக் கேட்பது முரண். எல்லா சொற்களும், செயல்களும் இல்லை. யாரோ ஒருவர் ஆசிரியராகவோ அல்லது வாசகனாகவோ நம்பும் வரை வார்த்தைகள் எப்போதும் வெறும் சொற்கள் தான். பைபிள் கதைகளின் தொகுப்பைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை, யாரோ ஒருவர் அதற்குள் விசுவாசத்தைக் கண்டுபிடிக்கும் வரை, இந்த விஷயத்தின் மையத்தில் நாம் சொல்லும் வார்த்தைகளில் நம்பிக்கை இருக்கிறது. நீங்கள் அவ்வாறு இருக்க விரும்பவில்லை என்றால் நீங்கள் ஞானம் பெற முடியாது. '

'நான் இதை தேர்வு செய்யவில்லை, இதை நான் ஒருபோதும் தேர்ந்தெடுத்திருக்க மாட்டேன் ...'

'ஆனால் நீங்கள் செய்தீர்கள், அதனால்தான் உங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட கூடுதல் எடுத்துக்கொள்ளப்பட வேண்டும். மற்றவர்களால் முடிந்தால் அதன் மதிப்பைப் பாராட்டாவிட்டால், யாரோ ஒருவர் அரிதான ஒன்றைப் பிடித்துக் கொள்ள முடியாது. '

தீர்வு மங்கத் தொடங்கியது மற்றும் சிவப்பு கயிறு பாபின் தலையிலிருந்து பிரிந்து இப்போது மறைந்து வரும் மரத்தை நோக்கி பின்வாங்கத் தொடங்கியது.

“இல்லை, நீங்கள் என்னை விட்டு வெளியேற முடியாது! நான் தனியாக இருப்பேன், உண்மையில் தனியாக இருப்பேன்! ”

'நீங்கள் எப்போதும் இருந்ததால் நீங்கள் எப்போதும் இருந்தீர்கள். சில நேரங்களில் நாங்கள் விதைத்ததை அறுவடை செய்ய வேண்டும், உங்கள் தோட்டத்தில் சரியான பயிர்களை நடவு செய்ய முடியாவிட்டால், களைகளை வளர்ப்பதற்கு நாங்கள் ஏன் தொடர்ந்து இடம் கொடுக்க வேண்டும்?

என்னை மன்னிக்கவும்…'

எல்லாம் விழித்தெழுந்தது ஒரு மங்கலான சாம்பல் ஒளி, ஒளி மற்றும் இருட்டிற்கு இடையில் எங்காவது. இந்த சாம்பல் வெளிச்சம்தான் பாப் இன்னும் பிரகாசமான சிவப்பு கயிற்றைப் பார்க்க அனுமதித்தது, மரத்திற்கு எப்போதும் நெருக்கமாக இருந்தது. தன்னைச் சுற்றியுள்ள காட்சிகளிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொண்ட பாப், கயிற்றை தரையில் இழுத்துச் செல்லும்போது அதைப் பிடிக்க தன்னை முன்னோக்கி எறிந்தார்.

அவர் அதன் முடிவைப் பிடித்தார், அது இப்போது மற்றவர்களைப் போலவே வறுத்தெடுக்கப்பட்டு, தன்னை நெருக்கமாக இழுத்துக்கொண்டது, அதனால் அவர் அதை உறுதியாகப் பிடித்துக் கொண்டார். ஒருமுறை அவர் தனது முதுகில் உருண்டு தனது சட்டையை மேலே இழுத்தார். அங்கே, அவரது வயிற்றில் இன்னும் இணைக்கப்பட்டிருந்த சிவப்பு கயிறு, அவர் குறிப்பிடாத பெயர்கள் மற்றும் அவர் என்றென்றும் வெளியேற்றப்பட்ட உணர்வுகளை நினைவூட்டுகிறது.

பாப் மரம் எடுத்த கயிற்றை எடுத்து தனது வருத்தத்தினாலும் வலியினாலும் வெட்டப்பட்ட ஒன்றில் கட்டினார். இரண்டு துண்டுகளும் உடனடியாக ஒன்றிணைந்தன, அவை எப்போதும் ஒன்றாக இருப்பதைப் போல, எப்போதும் ஒன்றாக இருக்கும், உலகங்களை உலுக்கும் அளவுக்கு திடமான ஒன்று.

தீர்வு இன்னும் மறைந்து கொண்டிருந்தது, ஆனால் பாப் தான் செய்த சாதனையைப் பார்த்து புன்னகைத்தபோது, ​​அவர் மரத்தின் பட்டைகளிலிருந்து அங்குலங்கள் வரை முன்னேறினார். மரத்தின் மேற்பரப்பில் டன் எறும்புகள் ஊர்ந்து செல்வதை அவனால் காண முடிந்தது, அவை கண்களை உருவாக்கியது, அவை அன்பானவை, கொடூரமானவை, ஒளி மற்றும் இருள் ஆகியவை இணைந்தன.

'எனது சிறிய தந்திரத்திற்காக நான் வருந்துகிறேன், நீங்களே தவிர வேறு யாராலும் விதியை பறிக்க முடியாது.' மரம் சொன்னது, முன்பிருந்தே அந்த மென்மையான குரலில் இன்னும் ‘பேசுகிறது’ ஆனால் தொனி மாறிவிட்டது. முந்தைய உரையாடல் ஒரு பாடத்துடன் விளையாட்டுத்தனமான விவாதத்தின் நட்பு விளையாட்டு. இது ஆபத்தானது. “ஆனால் நான் உன்னிடம் விரக்தியடைகிறேன். மிகவும் ஏமாற்றமடைவதை நிறுத்திவிட்டு உங்களை நீங்களே அழைத்துச் செல்லுங்கள் அல்லது நீங்கள் கற்றுக் கொள்ளும் வரை உங்களை மீண்டும் மீண்டும் தட்டுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை.

ஏனென்றால், அனைத்து பாடங்களும் கற்றுக் கொள்ளும் வரை மீண்டும் செய்யப்படும்… ”

*********************************************** * ************************************

பாப் தனது படுக்கையில் வியர்வையில் நனைந்து எழுந்தார், அலாரம் அவருக்கு அருகில் போய்விட்டது. இது காலை ஒன்பது, அது ஒரு கனவின் நரகமாக இருந்தது. அவர் தனது வயிற்றையும் தலையின் மேற்புறத்தையும் உணர்ந்தார், உண்மையில், சிவப்பு கயிறுகள் இல்லை, பேசும் மரங்கள் இல்லை, மற்றும் விதி இல்லை.

'சரி, அது ஆச்சரியமல்ல.'

பாப் சமையலறைக்குள் நடந்து குளிர்சாதன பெட்டியைத் திறந்தார். அங்கு அதிகம் இல்லை ஆனால் சில காண்டிமென்ட் மற்றும் சில பீர். கெச்சப் மற்றும் கடுகு ஆகியவற்றின் காலை உணவாக பீர் அநேகமாக ‘மிகவும் இயல்பானது’ என்று தீர்மானித்த அவர், பீர் தேர்வு செய்து, சமையலறை மூழ்கிக்கு மேலே உள்ள ஜன்னலைப் பார்க்க நடந்து சென்றார், அவர் செல்லும்போது கேனைத் திறந்தார்.

அவரது பிரதிபலிப்பில் அடுக்குமாடி கட்டிடத்தின் பின்புறம் ஒரு மங்கலான மிராசு போன்ற தோற்றத்துடன் கலந்தது, சிவப்பு கயிறு. அது இன்னும் இருந்தது, அவர் இன்னும் கடிகாரத்தில் இருந்தார்.

பீர் மடுவுக்குள் சென்றது, அதன் ஊன்றுகோல் இல்லாமல் போகும் பற்றாக்குறை ஒரு எண்ணத்தால் மாற்றப்பட்டது, இறுதியில், அதன் அரியணையில் இருந்து விதியை தூக்கி எறிவது பயம் மட்டுமே, அது தனது சொந்த ஆன்மாவை சூடேற்ற முடியாத ஒரு குளிர் இதயம் மட்டுமே.

- தாமஸ் ஸ்பைச்சால்ஸ்கி

இந்த கதையை நீங்கள் ரசித்தீர்கள் என்று நம்புகிறேன், உங்களுக்கு உதவ உங்களுக்கு வழி இருந்தால், நான் ஒரு நீண்ட மராத்தானின் முடிவில் இருக்கிறேன் இங்கே என் கோ ஃபண்ட் மீ பிரச்சாரத்தில் கிளிக் செய்து நன்கொடை அளிப்பது நிறைய அர்த்தம் , படித்ததற்கு நன்றி மற்றும் கதையைப் பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள் என்பதை எனக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள், இது கீழேயுள்ள கருத்துகளில் படிப்பினை.